Gesiene en Henk in Nieuwe Zeeland deel 6

Deel zes van ons reisverhaal naar Amerika.

Allereerst allemaal bedankt voor de leuke en spontane reacties.

Dag 18. Zondag 30-9-2018.

Vanmorgen zijn we om 08.30 uur van de camping vertrokken, nadat we de camper hadden ontdrold en het vuile water hadden vervangen door schoon water. Omdat we geen goede wifi verbinding op de camping hadden zijn we eerst naar de Mac gereden en een kop cappuccino gedronken. Toen had ik meteen de gelegenheid om deel vijf van ons vakantieverhaal te posten met een aantal foto’s maar zonder filmpjes. Dat doen we later.

Nadat we onderweg hadden koffie gedronken kwamen we om ongeveer 11.30 uur bij de ingang van het Grand Canyon N.P. aan. Onderweg hadden we al een stop gemaakt bij de “Little Colorado”. Dat was al een indrukwekkend verschijnsel.

Net voorbij de ingang van het park hebben we geluncht. Even daarna kwamen we bij het eerste viewpoint “Desert View” aan. Toen zagen we hoe indrukwekkend natuurverschijnsel de Grand Canyon is. Bij zo’n wond in de aardkost valt alles in het niets. Het was druk bij dat view point en je ziet altijd weer mensen die de raarste dingen uithalen om maar de mooiste foto te maken.

Na nog een aantal view points te hebben gezien zijn door gereden naar de camping  “Camping Matherground” deze lag in het NP Grand Canyon. Maar gewoon in het bos. ’s Avonds stikdonker geen lamp te bekennen en de herten, en wie wat nog meer lopen los door het bos. Ook deze camping was vol dus maar goed dat wij ook deze camping hebben besproken. Bij het binnenkomen van de camping zagen we een edelhert grazen vlak voor de camping. Ik had inderdaad al gelezen dat het goed mogelijk is dat je ’s morgens herten om je camper lopen. Ook elders op de camping liepen reeën te grazen.

’s middags hebben we bekeken waar we de volgende dag moeten zijn voor onze helikoptervlucht. Dat was ongeveer 15 minuten rijden. En hoe laat we zouden vertrekken. Niet te laat want je weet maar nooit. Toen Rudi ’s avonds zei, ik heb op mijn mobiel al 23.00 uur i.p.v. 22.00 uur, rezen de twijfels. Wij konden het niet controleren want wij hadden geen internet of wifi. Afgelopen dagen hebben wij al vaker met het tijdsverschil te maken gehad. Wij konden het niet controleren, wij hadden geen internet. Marianne en ik hadden de automatische tijdaanpassing al uitgezet om verwarring te voorkomen en hansmatig de tijd aangepast. Wij gaan nu zo vroeg weg dat wij in het eerste geval een uur te vroeg zijn en in het andere geval precies op tijd zijn. Wij moeten n.l. 30 minuten voor vertrek aanwezig zijn en wij vertrekken om 9.30uur.

Dus morgen de helikoptervlucht. Tenminste als het weer geen roet in het eten gooit want de vooruitzichten zijn niet onverdeeld gunstig.

Dag 19. Maandag 1-10-2018.

Vanmorgen om 6.45 uur werd bij ons op de deur geklopt, het was Rudie. Hij was de camping al rond geweest en had verschillende mensen gevraagd maar de tijd die wij genoemd hadden klopte. Dus wij hoefden niet eerder weg. En, wat nog belangrijker was, het was droog. De bewolking brak zelfs een beetje. Dat is geluk hebben. Rudie en Marianne waren al gedoucht en hadden het eten al op. Bij ons moest de wekker nog aflopen. Wij waren al zo vroeg, zelfs als we ons toch een uur hadden vergist waren we nog op tijd geweest.

8.00 uur waren wij op het vliegveld. Om 9.00 uur vertrok de eerste groep. Er zijn continu 8 helikopters aan het vliegen.  Je wordt gewogen en ingecheckt. Vervolgens krijgt iedereen een video te zien m.b.t. de veiligheid. En dan is het wachten totdat je vertrekt. Dat was om 9.35 uur. Wij vertrokken later omdat ze drie Zwitser kwijt waren. Zij waren wel ingecheckt maar ze hadden de video nog niet gezien. Uiteindelijk zijn wij om 9.40 uur vertrokken. Het was geweldig om te zien. Wij hadden de Grand Canyon gisteren al gezien vanaf de kant maar vanuit de lucht heb je toch weer een heel ander beeld. Die 30 minuten zijn zo om en dan sta je weer aan de grond. Gesiene was niet mee, dus zij had koffie gezet. Toen konden we onze eerste ervaringen delen.

Vanaf het vliegveld zijn wij naar het info centrum gereden. Het was een probleem om een parkeerplaats te vinden. Na twee keer de parkeerplaats rond te hebben gereden hebben we de camper achter een andere camper gezet. Dat ging net. Van daaruit zijn wij met de bus, van de oranje lijn, naar de stopplaats “South Kaibab” gereden. Dit was het startpunt van “South Kaibab Trail”. Deze Trail is een meerdaagse trail die dwars door de canyon gaat en de andere kant weer de noordrim opgaat. Wij lopen deze Trail tot aan het “ooh aah point”. Dat is volgens de folder 232 meter hoogte verschil en een totale afstand van 3 km. Dus dat is een behoorlijke klim. Maar dat moet te doen zijn. En dat was het ook, je loopt de canyon in via een zand/rotspad naar beneden. Je hebt prachtige uitzichten, nog weer anders dan van de kant of vanuit de lucht. Dan komen je mensen tegemoet die van beneden komen met bezweet lijf en bedrukt gezicht. Maar die zijn misschien veel verder geweest dan het ooh aah point, wie weet? Toen Rudie en ik bij het punt stonden, Gesiene en Marianne waren eerder terug gegaan, kwam een groep muilezels (een stuk of tien) van beneden naar boven met daarop enkele ruiters.  Zij brachten goederen van boven naar beneden en namen dan weer afval mee van beneden naar boven. Op die manier werden o.a. trekkercampings van goederen voorzien. Wij zijn om 11.30 aan de tocht begonnen en waren om 14.15 weer boven. Toen weer met de bus naar het infocentrum en hebben daar nog een film over de Grand Canyon bekeken. Wij waren om 16.30 uur weer op de camping. Dus ruim op tijd om de dag te evalueren. Het had niet beter gekund. Wat hebben we geluk gehad met het weer vandaag. We hebben alles kunnen doen wat we wilden, dat zag er gisteren wel iets anders uit. Op het eind van de middag hebben we een spetters regen gehad. En nu, nu ik dit stukje schrijf regent het. Het is nu 10.30 uur.

Morgen beginnen we eigenlijk weer aan de terugweg. Van hieruit rijden we terug naar San Francisco. Dat is ongeveer 1400 km. De eerste 1200 km doen we de komende drie dagen, dan zijn wij in Monterey. Daar doen we nog whale watching met de boot en de 17 miles drive. De 17 miles drive is een stuk weg die langs de kust loopt. Dit moet een byzonder stuk weg zijn. Wij gaan het zien. En in San Francisco nog een fietstocht. En dan met het vliegtuig terug naar huis.

Dag 20. Dinsdag 2-10-2018.

Vanmorgen om 7.30 uur ging de wekker af. Dat was uitslapen vergeleken met gisteren. Gisteravond heeft het geregend en afgelopen nacht heeft het veel geregend. De eerste regen deze vakantie. Dan realiseer je je hoeveel geluk wij gisteren hebben gehad met zowel de helikoptervlucht als met de wandeling in de canyon. De temperatuur was vannacht ook niet al te hoog misschien 15 ⁰C.  Voor het vertrek toch nog maar even de camper ontdrold. Wij weten niet welke camping wij komende nacht krijgen en of doe full hook-up heeft. Die camping is niet besproken.

De bedoeling was om gedeeltelijk van de grote weg af te gaan en een dan de “route 66” te volgen. Dat hebben we niet gedaan omdat het weer daar te slecht voor was. Wil je iets van route 66 zien dan is dat toch allemaal buiten. Dus hoefden wij vandaag geen 405 km te rijden maar 365km tot aan Needles. Wij hadden al afgesproken dat als wij op tijd in Needles zijn dat we misschien nog een uur doorrijden want wat wij vandaag rijden hoeven wij morgen niet te doen.  Wij waren om 15.30 uur in Needles.  Het weer was hier weer zomers. De temperatuur was gestegen tot 30 a 35 ⁰C. Dat is zeker 10⁰C meer dan we vanmorgen hadden bij de Grand Canyon. Maar de Canyon ligt ongeveer op 2000mtr en wij zitten hier misschien op 500 mtr hoogte dat scheelt. Niet alleen de temperatuur is gestegen maar ook de benzineprijs. Betaalden wij vanmorgen nog $3,30 voor een gallon (3,8 ltr) hier moet je $4.30 per gallon betalen. Dat heeft te maken met de staat waar je bent. Wij waren vanmorgen nog in Arizona en nu zijn we in Californië.

Een uur doorrijden heeft geen zin, we hebben gezocht naar een camping op de route naar Bakersfield, onze volgende bestemming. Volgens de navigatie kwam pas over 190 km een volgende camping. Dat doen we niet dat is te ver. Dus gaan we naar de oorspronkelijk bedoelde camping. Dat was camping “Needles Marina Resort” in Needles. Dat was een mooie camping aan de Colorado river. Een mooi gelegen camping met ruime plaatsen. Ook de douchen zijn hier prima, het interieur is wat verouderd maar er is ruimte genoeg. Je kunt hier wel 2 stukken zeep laten vallen en zonder problemen weer oppakken. Het was niet erg druk op deze camping we zijn de drukte van de parken gewend maar daar is hier geen sprake meer van. We hebben vanmiddag en vanavond buiten gezeten. Ik ben bang dat dit een van de laatste avonden is dat we buiten kunnen zitten. Want de komende dagen gaan we richting zee en San Francisco en daar is het minder warm.