deel 6

Deel 6 van ons reisverhaal, en waarschijnlijk het laatste.

Sommigen van jullie vragen zich af waar ik de tijd weghaal om deze verslagen te schrijven. Het grote voordeel is dat ik de verhalen niet hoeft te bedenken, het zijn de gebeurtenissen van de dag. Ik hoef die alleen op te schrijven.

Maandag 24-10-2016.

Vanmorgen vroeg opstaan, 06.30 uur. Om 07.30 uur willen wij weggaan naar Milford Sound. Milford Sound is een fjordengebied dat in de ijstijd is ontstaan door een gletsjer en waar je nu met de boot door kunt varen. Wij hebben gisteren al tickets gekocht. Om 10.40 uur moeten wij bij de boot zijn, het is 125 km. De navigatie geeft aan dat je er ruim 2 uur over doet.

Wij hadden afgesproken dat wij regelrecht ernaar toe reden en op de terugweg naar The Chasm (waterval) en de Mirror Lakes zouden gaan doen. De weg ernaartoe was mooi en goed het ging sneller dan we dachten. Voor we het wisten stonden we voor de tunnel. Voor ons reden 3 busjes die reden door het groene stoplicht wij konden nog net aansluiten. De tunnel zelf is eenrichtingverkeer. De tunnel was 3,8 meter hoog, onze camper was 3,5 meter hoog. Dus als je maar in het midden blijft rijden is er niets aan de hand. Bovendien mag je in de tunnel niet harder dan 30 km/h. Grote bussen gaan er ook door. Dus de angst bleek achteraf niet nodig te zijn geweest. Na de tunnel heb je nog wel een redelijk steile afdaling maar dat kom je in Oostenrijk of Zwitserland ook wel tegen. 09.30 waren wij op de parkeerplaats. Dus erg vroeg, toen hebben wij ons maar koffie gezet. Dat kun je doen als je de camper bij je hebt. Toen wij uit Te Anau vertrokken was het droog en leek het erop dat het alleen maar beter zou worden, het tegengestelde was waar. Na de tunnel begon het te regenen en heeft eigenlijk de hele dag geregend. Ook toen we terug waren in Te Anau. Geen stortbuien maar gestaag door.

10.40 uur aan boord en om 11.00 uur vertrekken. De boot was niet meer dan 20 % gevuld. Daarvan waren zeker 70% chinezen, wat zeg je Gesiene “90 %”, ook goed kan ook wel. Er werd in twee  talen omgeroepen in Engels en in Chinees. Dat had wel voordelen, niet van de hoeveelheid chinezen, maar dat er zoveel plaats was op de boot. Je kon de rugzak beneden laten staan en als je wilde naar het dek gaan om te gaan fotograferen er was ruimte genoeg. Het uitzicht was prachtig, als het helder weer zou zijn zou het nog mooier zijn, maar dit was al mooi. Het Zwitsers meisje dat wij deze week spraken had deze tocht ook gemaakt, en ze had veel dieren gezien, zoals pelsrobben, pinguïns en dolfijnen. Daar hadden wij ook op gehoopt. De boot voer tot open zee, draaide dan weer om, om vervolgens dichter langs de kust weer terug te varen. Daar hoopten wij dolfijnen te zien, helaas geen dolfijnen zelfs geen stekelbaarsje. Verder terug lagen een aantal zeehonden te slapen op de rotsen, dat wel. Was ook leuk. De tocht was heel mooi, prachtige natuur, Op een gegeven moment voer de kapitein met de boot tot bijna onder de waterval, dat was wel spectaculair. Jammer dat het weer minder was en wij niet meer dieren hebben gezien ($#^%”@<&*>?) dat moest er even uit. Maar wij hebben het niet over pech, als je al bijna 3 weken zoveel geluk hebt met het weer dan kan het niet anders dat er ook een mindere dag komt. En dat dat hier is, is niet verwonderlijk omdat dit, ik dacht de natste plek op aarde is. Hier valt enkele meters regen per jaar. 12.45 uur waren wij terug aan wal.

Op de terugweg zijn wij gestopt bij The Chasm (waterval). Op de parkeerplaats hoorden wij dat er iets over de camper liep. Wij hadden al gehoord dat hier een papagaaiensoort (kea) leeft dat heel brutaal is. Ze raden het voeren van die dieren dan ook af. Toen wij uit de camper stapten liep hij/zij om de camper. Hij liep wel erg mank, bleek dat hij een gebroken poot had. Zeker te brutaal geweest. Van hier kon je naar de waterval lopen. Daarvoor moest je door een stuk regenwoud lopen. Uiteraard via een fraai aangelegd pad. Dat was zeker de moeite waard. Ik doe er wel een foto bij.

Wij waren allebei aardig moe aan het worden, het was vanmorgen vroeg. Dus hebben we de camper op een parkeerplaats gezet, gordijnen dicht, en hebben vervolgens een uur geslapen. Daar knap je van op. Daarna verder gereden naar “Mirror Lake”. Dit meer dankt zijn naam aan de weerspiegeling van de bergen en de bomen in het water. Omdat het nu regende was dat effect een stuk minder. Toch nog de moeite waard, alleen al om de toelichting op de borden langs de route.

17.30 uur waren wij terug op de camping na een mooie dag.

Dinsdag 25-10-2016.

Toen we vanmorgen wakker werden was het droog maar zwaar bewolkt. Vandaag rijden we naar Dunedin (290 km). Daar willen we vandaag ook de stad bezoeken. De stad heeft o.a. een mooi historisch station en een historische rechtbank. En, “het steilste straatje van de hele wereld”. Dat willen wij wel zien. De reis verliep goed. Door een mooie natuur. De bewolking werd hoger en de zon kwam erdoor. Je kon wel zien dat we in een ander weertype terecht kwam. Koffie drinken hebben we weer buiten in de zon kunnen doen. Ook de lunch overigens. Tijdens de lunch hebben we van elkaar een foto gemaakt, komt spontaan een man naar ons toe en bood aan om van ons beiden een foto te maken. Bij ons zou je dat niet accepteren omdat je bang moet zijn dat je dan je fototoestel kwijt bent. Hij heeft wel een foto van ons gemaakt. Doe ik er ook bij.

Het was een mooie rechte weg waarbij je de cruise control kon gebruiken. De teller op 85 km/h dus dat schoot lekker op. 14.30 uur waren wij in Dunedin. Na de genoemde gebouwen bezocht te hebben, de gebouwen waren mooi, zijn we naar het steilste straatje gegaan. Dat ligt ergens in een buitenwijk overigens. Stond wel op de tomtom. Toen wij het straatje inreden zagen we een bord waarop stond dat je niet met zware voertuigen het straatje in mag rijden maar dat je ook niet mocht keren op straat. We waren het straatje al ingereden het eerste stuk is redelijk vlak maar daarna lijkt het wel 45 ̊ omhoog te gaan. Wij konden niet anders dan keren op straat. Nu maar hopen dat niemand het gezien heeft.

Daarna zijn we naar een camping gegaan, een “Top Ten Holiday Park” camping. Toen we ons hadden aangemeld wees, de mevrouw van de receptie, ons op verschillende mogelijkheden in de buurt van Dunedin. Er was ook een mogelijkheid om van hieruit naar de “Pinguïn- en een albatrossen kolonie” te gaan. Wij hebben nu een dag extra dus daar beginnen we morgen mee daarna gaan we naar “Moeraki Boulders” dat zijn een aantal ronde keien die op het strand liggen. Lijkt me wel mysterieus. En dan verder naar Christchurch. We zien wel hoe ver we komen. Donderdagavond moeten we er in ieder geval zijn.

Woensdag 26-10-2016,

Vanmorgen na het ontbijt naar “Harrington point” de Pinguïn- en een albatrossen kolonie bezoeken. Het was maar 30 km maar wel een uur rijden. Eerst dwars door Dunedin dan over het schiereiland naar het point. Eerst naar de Pinguïns, wij waren daar om 09.30 uur. Was alles gesloten, wij kijken of wij ergens door konden. Wij zagen niets maar hoorden wel honden blaffen. Toen hebben wij gevraagd aan iemand hoe wij bij de Pinguïns konden komen. Wij moesten maar wachten, vermoedelijk een half uur dan zou er een gids zijn. Wij vertelden de man dat we geen gids nodig hadden maar alleen de weg willen weten. Dat was absoluut ondenkbaar, dat was veel te gevaarlijk. Wij moesten wachten tot de gids er was, een andere mogelijkheid was er niet. Ok, dan gaan we eerst naar de albatrossen kolonie. Wij waren daar om 09.45 uur was ook alles gesloten. De hekken dicht. Wij keken op een mededelingenbord en daar stond dat je ook alleen met een gids naar de kolonie kon. En de prijs was voor een uur NZ$50,- pp. Dat komt neer op €33,- pp. En dan moesten we wachten tot 11.00 uur. Dit waren wij tot nu toe niet gewend. Wij spraken met Engelsen die stonden voor hetzelfde dilemma en zijn ook niet gegaan. Samen sta je sterk. Je kon wel vrij naar de rotsen/strand lopen en hebben nog wel pelsrobben gezien en natuurlijk veel meeuwen. Hoewel als die pelsrobben op de rotsen liggen zie je ze bijna niet.

Daarna nog een keer terug naar de pinguïn kolonie, daar bijna hetzelfde verhaal. Kosten NZ$54,- = bijna 36 euro pp. En dan was de kans nog maar klein dat je enkele pinguïns ziet omdat ze overdag de zee op zijn om voedsel te zoeken. Dat hebben we niet gedaan. Daarna zijn we richting Christchurch gereden, eerst richting “Moeraki” bekend van de ronde keien op het strand. Daar zijn wij geweest en inderdaad, heel typisch, mooie ronde stenen op het strand en alleen daar. Misschien een stuk strand van 100 meter waar die stenen lagen en verder zag je ze niet.

Vervolgens gingen verder richting Christchurch komen we onderweg door een plaats met de naam “Timaru” stond aan de Kant van de weg een bord met het opschrift “Pinguïn kolonie” rechtsaf. Die borden hebben wij gevolgd en kwamen bij een haventje. Maar geen bord meer met opschrift “Pinguïn kolonie”. Dus we vroegen enkele dames naar de weg, die ze ons wezen, maar zeiden er tegelijk bij dat het nu niet zoveel zin had. Wij moesten tegen de avond terug komen want dan waren de pinguïns terug van zee, dat wisten wij eigenlijk al. Dan maar doorrijden naar Christchurch. Voerde de tomtom ons via het industrieterrein naar de hoofdweg. Wij staken het kruispunt over en komen voor een viaduct te staan met het opschrift “max high 3.5 mtr”. En onze camper is 3.5 mtr. Gesiene de auto uit, ik langzaam rijden en Gesiene kijken of het kon. Uiteindelijk kon het en zijn verder gereden. Wij hebben doorgereden tot 16.30 uur toen waren bij het plaatsje “Ashburton”, hier hebben we een camping opgezocht en gevonden. Even met de campinghoudster gepraat, zij was heel belangstellend over onze vakantie en vooral over het mooie weer dat wij al hadden gehad. Zij zegt wij hebben eigenlijk een heel slecht voorjaar, koud en veel regen.

Wij  zijn nu nog ongeveer 100 km van Christchurch verwijderd. Vrijdag hebben we de hele dag om de camper schoon te maken, de koffers in te pakken en de camper in te leveren. Donderdagavond gaan wij naar Judith. Dus hebben wij donderdag bijna de hele dag nog om iets te ondernemen. Zo willen we morgen nog naar “Akaroa” aan de baai ongeveer 60km ten oosten van Christchurch. Vanuit deze plaats kun je met de boot de zee op om zeehonden, pinguïns, dolfijnen te spotten. Dat willen we nog proberen. Of het lukt weten we niet, we zien wel.

Donderdag 27-10-2016.

Vanmorgen om 08.30 uur vertrokken naar Akarora ongeveer 180 km. De tomtom gaf al aan dat wij vertraging zouden hebben onderweg. Ik moest op een gegeven moment links af, terwijl de file rechtdoor was. Toen wij linksaf waren gegaan had ik het door de tomtom leidde mij om de file heen. Ik denk, prima. Een aantal kilometers verder moest ik rechtsaf. Natuurlijk, dank kom ik op dezelfde weg weer uit. Richtingaanwijzer uit, ik wilde rechts af gaan maar dan moest ik onder een viaduct door en die was maar 2,85 mtr hoog. En de camper is 3,5 mtr. hoog. Dus balen, moest ik het stuk terug rijden en alsnog achteraan aansluiten.

Onderweg koffie gezet (en gedronken) op een mooie vrije kampeerplaats, wij waren de enige. Het is net een park. Na nog enkele foto-stops te hebben gemaakt kwamen wij om 12.30 in Akarora aan. Een prachtige weg er naar toe. Wij worden wel verwend met al dit natuurschoon. Wij hebben eerst een toeristinformatie gezocht en gevonden en daar een boottocht geboekt. De geboekte tocht duurt 2 uur en voert eerst door de baai en gaat vervolgens buitengaats. Het was een mooie tocht en,,,!!! We hebben ze gezien “de Dolfijnen” en de zeehonden. In hun natuurlijke omgeving, dat is het mooiste daaraan. Het was heel bijzonder. Wij zijn blij deze tocht te hebben gemaakt.

En vanavond zijn wij bij Judith geweest, was erg gezellig. Toch wel apart op koffie te gaan bij een bekende 20.000 km ver van huis. Jullie moeten allemaal de groeten hebben. Op de terugweg naar de camping ging de tomtom weer gek doe, hij gaf aan “niet genoeg geheugen” maar bleef gelukkig wel navigeren. Je kon alleen de nog af te leggen afstand meer zien.

Morgenvroeg gaan wij eerst de camper schoonmaken. Daarna de koffer inpakken. Wij zijn in Nieuw-Zeeland nog niet uit eten geweest, wij hebben zelfs nog geen “Fish and Chips” gegeten. Dat gaan we morgen doen en gaan daarna de camper terug brengen naar Apollo. Daarna naar het vliegveld voor de reis naar Melbourne. Dat is 3 uur vliegen. Morgenavond 23.10 uur plaatselijke tijd komen wij daar aan.

Wat wij in Australië gaan doen weten wij nog niet, maar het wordt zeker gezellig. Daar doen wij geen verslag meer van. Allemaal bedankt voor het lezen van onze verhalen en het geven van de leuke en spontane reacties.

Dit was onze reis naar Nieuw-Zeeland. Wij hebben veel foto’s gemaakt en ook nog film. Als wij straks alle foto’s afdrukken en naast, boven, en onder elkaar leggen hebben we een aardige platte grond van Nieuw- Zeeland. En daarvan hebben we nog weer een film gemaakt.

Wij zijn blij deze reis te hebben gemaakt, wij hebben veel gezien, veel mee gemaakt en vooral veel genoten!!!