Zuidereiland

Vierde deel van ons reisverhaal “Gesiene en Henk Huuskes in Nieuw Zeeland”

Bedankt allemaal voor de leuke reacties. Goed te horen dat jullie mijn schrijfstijl bevalt.

Zaterdag 15-10-2016.

Toen wij vanmorgen wakker werden regende het al. Het was grijs en koud. Wij moeten vandaag ongeveer 120 km rijden naar Wellington. Dus dat wordt relaxed. Wij moeten nog naar de supermarkt voor enkele kleine dingen. Na ongeveer een half uur rijden komen we in een klein plaatsje met een heel grote supermarkt. Echt wat je noemt een super “supermarkt”. Wij moesten maar enkele dingen hebben dus zegt Gesiene neem maar een mandje mee i.p.v. een karretje. Dus ik een karretje mee genomen. Toen we de winkel uit kwamen was die kar tot de nok gevuld. Maar we hadden gehoord dat je maar beter wat bij je kunt hebben zeker op het zuidereiland en dat hebben we nu.

Verder verliep de reis zonder problemen. De wegen zijn goed in nieuw zeeland. Een aantal dingen zijn wel anders. De spoorwegovergangen bijvoorbeeld zijn onbewaakt, althans in het buitengebied. Uitgezonderd in de grote steden zijn alle wegen tweebaanswegen. Soms zijn het, afhankelijk van de situatie driebaanswegen. Als de wegen kronkelig zijn, en dat komt nogal eens voor, wordt dat goed aangegeven met borden. Tevens staan op de borden de advies snelheden voor die bocht. En dat is wel prettig. Rustplaatsen zijn schaarser dan bij ons en vaak ook slechter aangegeven. Verder valt het op dat kerkhoven aan de grote straat worden gesitueerd en niet achter een heg (of kerk) wordt weg gestopt. Het liefst plaatsen ze het kerkhof ook nog op een heuvel. Je merkt ook dat het op de weg drukker wordt als je meer naar het zuiden van het Noorder Eiland komt.

Wij waren vroeg in Wellington ongeveer 12.00 uur. Na de boterham zijn wij naar Wellington gelopen om even te shoppen ( plusminus 30 minuten lopen). Het weer was niet om over naar huis te schrijven maar het was droog. Het laatste stuk loop je langs zee dat is altijd mooi om te zien. Verschillende mensen waren bezig met kitesurfen. Ook wel spectaculair. Wij zagen dat vanuit zee het slechte weer steeds meer de vaste wal op kwam. De wind trok aan van hard naar krachtig. Het duurde niet lang of het begon te regenen. Zo gaan we niet shoppen. We zijn teruggelopen naar de camping, achteraf viel de hoeveelheid regen wel mee.

Morgenvroeg om acht uur inschepen op de ferry naar Picton (zuidereiland). Dus morgen vroeg om 06.30 uur opstaan. Om 09.00 uur vertrekt de boot en om 12.30 uur zijn wij dan over. De tocht moet heel mooi zijn dus hopen dat het morgen een beetje helder is. Vanuit Picton rijden we morgen naar Motueka aan de Tasman bay. Dat is ongeveer  vanuit Picton 190 km.

Zondag 16-10-2016,

Om half zeven liep de wekker af. Wij stonden op en keken eerst naar buiten hoe het weer was. Vooral omdat het gisteren zo slecht was. Gisteren was het koud, guur en winderig, het was niet warmer dan 15 graden. ’s Avonds hebben wij 2 kachels aan gehad. Een elektrisch kacheltje en de gaskachel en nog konden we het niet warm krijgen in de camper.

Vanmorgen zag het weer er veelbelovend uit. Onvoorstelbaar hoe snel hier het weer kan veranderen. Wij wilden om 7 uur weg, het was ongeveer een half uur rijden naar de kade. Dat is niet helemaal gelukt, het werd 07.10 uur. Op de navigatie kon onder de naam “Interislander” (de naam van de bootmaatschappij) verschillende dingen worden aangeklikt. Ik heb de meest logische genomen. Was toch de verkeerde, we reden de kade voorbij. We moesten snel omdraaien want we reden richting binnenstad. Dat is gelukt en wij waren op tijd op de kade. Wij kwamen bij de kassa, gaven onze zelf uitgeprinte tickets af en wij kregen de toegangskaartjes tot de boot. Dat is toch wel knap. Ik heb die tickets 15 mei via internet besteld  alles geregeld in 4 muisklikken, 1 voor de datum, 1 voor de tijd, 1 voor het betalen en 1 voor het uitprinten en dat alles over een afstand van 20.000 km. En het klopt allemaal. Die man achter het loket pakt mijn ticket voert de naam in in zijn computer en heeft alle gegevens van mij die ik toen vanuit Nederland heb ingevoerd. Het lijkt allemaal zo vanzelf sprekend. We weten allemaal hoe dat 40 jaar geleden ging toen moeder wilde bellen met Paula in Australië. De verbinding was heel slecht en het was onbetaalbaar. Nu gaan we via WiFi face timen met de kleinkinderen en kinderen voor nop. Real time praat je met elkaar alsof je tegenover elkaar zit. Als je nu off-line bent vragen ze of het wel goed gaat met je.

Vanaf 8 uur was het inschepen en precies om 09.00 uur vertrokken we vanuit Wellington naar Picton op het Zuidereiland. Het weer was fantastisch mooi helder, niet koud, een aangename temperatuur, eigenlijk precies het tegenover gestelde van gisteren. Je moet maar geluk hebben. De bootreis was prachtig, dat hadden we ook al van anderen gehoord. We hebben veel foto’s en film kunnen maken. Precies om 12.30 uur waren we in Picton.

Net buiten Picton hebben we gepicknickt in de zon, het weer was licht bewolkt, ik schat de temperatuur op 23 a 24 graden en weinig wind. Op een gegeven moment moesten wij nog 80 km en volgens de navigatie duurde het nog anderhalf uur voordat we op de camping waren. Dat kan niet dacht ik, maar er was een stuk weg tussen die mooi was om te rijden maar de gemiddelde snelheid kwam niet boven de 20 a 30 km/h uit. Het viel wel op dat je hier steeds meer schapen ziet en minder koeien. En dat is maar goed ook anders komen we nooit aan de 40 miljoen schapen die ze ons hadden beloofd.  17.00 uur waren wij op de camping van onze bestemming, in Motueka aan de kust in het Abel Tasman National Park.

Wij hebben onderweg nog wel getankt bij een Mobil tankstation. Ze hebben ons op de camping van de eerste overnachting in Kaihu een abonnement van campingketen “top ten” aangepraat. In eerste instantie wilden wij er niet van weten, wij zijn hier 3 weken en dan zijn we weer weg. Een abonnement kostte NZ$49,- maar dan had je 10% korting op andere top ten campings, maar ook als je o.a. tankt bij Mobil tankstations maar ook nog ander zaken. Een snelle rekensom maakte duidelijk dat het voor ons wel lonend kon zijn. In ieder geval schieten we er niet bij in. Ik had verschillende top ten campings gepland. Maar de volgende twee waar we hebben overnacht waren in het verleden wel top ten campings geweest maar nu niet meer en dus geen korting. Vanmiddag was de tweede Mobil tankstation waar wij hebben getankt en beide deden er niet aan mee. Dus dit wordt een verliespost.

Wij hebben bij aankomst op deze camping een tocht geboekt. Deze tocht bestaat uit: eerst met de bus (20min.) naar een plaats aan de kust. Van hieruit ga je met een boot een tocht maken langs de kust. Vervolgens wordt je aan het strand afgezet en loop je via een pad door het Abel Tasman National park weer terug naar een afgesproken punt aan de kust waar je weer wordt opgepikt. Dat wordt morgen dus weer vroeg opstaan (07.00 uur). Wij gaan slapen, welterusten.

Maandag 17-10-2016.

We gaan een wandeltocht maken door het Abel Tasman National Park. Wat hebben we een mooie dag gehad en dat was vooral te danken aan het mooie weer en de mooie natuur die we vandaag hebben gezien. Het was mooi helder en een  temperatuur van ongeveer 25  ̊C en weinig wind. Het kon niet beter. Bij de voorbereiding lees je dat het weer hier heel snel kan omslaan en dus moet je zorgen dat je erop bent voorbereid. Aanvankelijk hadden we veel te veel kleren aan. Voordat de bus kwam hadden we al de nodige kleren, zoals trui en vest, uitgetrokken. Om 08.15 uur vertrok de bus vanaf de camping en de boot om 09.00 uur vanaf Kaiteriteri (vraag me niet hoe je het moet uitspreken). De boot is een catamaran type. Ik schat de snelheid die de boot vaart wel op 50 a 60 km/h. De boot is uitgerust met een inklapbare loopplank, die is hydraulisch te bedienen. Op die manier kan de boot varen tot dicht bij het strand legt zijn loopplank uit en zo kunnen mensen in- en uitstappen zonder natte voeten te krijgen. Wij voeren eerst een uur lang langs de kust. We kwamen langs verschillende prachtige baaien en eilanden met daarop o.a. zeehonden en Jan van Gent (foto’,s volgen). Uiteindelijk werden we afgezet op “Medlands Beach”. Direct aan het begin van de wandeltocht wordt je gewaarschuwd dat de overheid actief jacht maakt op uitheemse dieren zoals de rat, de kat en het konijn. Onderweg zag je ook veel vangkastjes om ratten te vangen. Deze uitheemse dieren bedreigen de oorspronkelijke vogels van Nieuw Zeeland. Vooral omdat deze vogels het vliegen zijn verleerd en niet kunnen vluchten, of nestelen op de grond omdat zij geen natuurlijke vijanden hadden.

De totale wandeltocht was 12 kilometer met behoorlijk veel hoogte verschil. Nadat we afgezet waren zijn we eerst naar “Bark Bay” gelopen, hadden ze ons aanbevolen. Dit was ook totaal 1 km, maar wel de andere kant op, dus hebben wij 13 km gelopen. Dat was het waard de tocht was prachtig, veel uitzichtpunten onderweg. De kustlijn staat bekend om zijn vele baaien en goudgele stranden. De paden zijn allemaal goed begaanbaar gemaakt zonder de natuur aan te tasten. De heuvels zijn helemaal begroeid met bomen en veel varens. Je hoorde veel vogels o.a. de “Yui” maakt een herkenbaar geluid. Maar geen kraaien. die zie je hier niet. Wel de merel de huismus en zelfs de ekster. Je hebt hier zelfs heel weinig insecten, af en toe een vlieg. Dat zal waarschijnlijk ook komen doordat wij vroeg in het jaar zijn. Op een gegeven moment keken we vanaf de berg op een binnenmeer dat was heel mooi blauw. Het zou mij niet verbazen dat hier de film “The Blue Lagoon” is opgenomen. Onderweg natuurlijk de mee gebrachte boterhammen opgegeten, we blijven wel Nederlanders toch. Nu zou het ook niet anders hebben gekund want er was onderweg helemaal niets te kopen, zelfs geen water.

Als je in dit park loopt moet je toch, ongewild, aan de oorsprong denken. Dit park is genoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman. Hij heeft als Nederlander Nieuw Zeeland ontdekt. Zo heeft Nederland ook Australië ontdekt en als eerste voet gezet in Amerika en Zuid Afrika. Wij zijn er overal uitgeknikkerd door de Engelsen. Niet omdat zij slimmer waren dan ons, of meer handelsgeest hadden, maar omdat zij meer boten en meer manschappen hadden. Was dat niet gebeurd dan was nu Nederlands de voertaal in de wereld. Dat is de reden dat wij nu hier Engels moeten praten en links moeten rijden.

Om 15.00 uur waren wij op de afgesproken plek en om 15.30 uur werden wij weer opgepikt met de boot. Omdat de zee nu een ander getijde had dan de heenweg moest de boot ons afzetten op een ander stuk strand. Daar liep het strand minder steil af dan de bedoeling. De kapitein zegt dat wij een stukje door het water moesten lopen, dus schoenen uit. Wij bekeken dat en zeiden met een goede sprong moet het ook lukken. En nagenoeg ongeschonden haalden wij het strand. Na 10 minuten lopen over het strand stonden wij voor een riviermonding. Moesten wij alsnog de schoenen uittrekken. 17.00 uur waren wij, moe en voldaan, terug op de camping.

Wij zitten nu in Motueka, in het noorden van het zuidereiland. Morgen rijden we door naar Westpoort, dat is ongeveer 225 km rijden. Maar voordat we een camping gaan opzoeken gaan we eerst naar “cape Foulwind” dat is een rotsstrand ten zuiden van Westpoort. Daar is een grote zeehonden-kolonie.

Dinsdag 18-10-2016,

Om 07.30 uur ging vanmorgen de wekker. Toen we uit bed stapten waren we benieuwd of we spierpijn voelden, maar dat was gelukkig niet zo. Na het ontbijt moesten we nog eerst zorgen dat we het vuile water kwijt raakten en schoonwater innamen. Daarna moesten we nog een boodschap doen bij de super. Het valt iedere keer weer op dat de prijzen hier ongeveer gelijk zijn met de prijzen bij ons. Behalve fruit is hier goedkoper. Bijvoorbeeld:

Een liter halfvolle melk kost hier NZ$ 2,09 = € 1,36

Een ongesneden wit sesam NZ$ 3,90 = € 2,54

Sinaasappels per kg NZ$ 3,0 = € 1,96

Het was 09.30 uur toen we richting Westport reden. We genoten van de rit, aan alles is te zien dat het voorjaar is, de planten bloeien, bomen krijgen een frisse groene kleur en de schapen zijn geschoren. Dan zien we alweer uit naar de koffie om 10.30 uur. We drinken dan een kop Cappuccino van Nescafé. En daarbij nemen we een gevulde kano. Een Nederlands product dat we hier hebben leren kennen. Wij hadden een pak Nescafé van huis mee genomen maar die zijn hier ook overal te koop.

Om 15.00 uur waren wij bij cape Foulwind. Het is ook hier, zoals overigens alle bezienswaardigheden, goed toegankelijk met mooie parkeerplaatsen. Goede bewegwijzering naar de kolonie. Het aantal zeehonden viel een beetje tegen, hoewel als je iets beter kijkt valt het ook nog wel mee. Wij hadden gedacht een strand vol. Misschien in ander jaargetijde?

Hierna zijn we naar een camping gereden in Westport. Vanaf de camping kun je de zee zien. Vanavond na het eten hebben we nog een strandwandeling gemaakt.

Morgen rijden we door naar Greymouth, dat is iets meer dan 100 km. Onderweg gaan we naar Pancake Rocks. Misschien rijden we nog wel een stuk verder. Dit is afhankelijk van de tijd dat wij morgen vertrekken en de tijd die we bij Pancake Rocks nodig hebben.