derde reisverslag

Hierbij alweer deel drie van ons reisverhaal. Eerst allemaal bedankt voor de leuke reacties.

Dinsdag 11-10-2016,

Was het gisteren nat en druilig en amper 15  ̊C het weer ziet er vandaag veel beter uit.

Gisteravond hebben wij besloten dat we vandaag alsnog naar hot water beach gaan. Dat is van hieruit ongeveer 60 km. Maar dan moeten we van hot water beach naar Rototua rijden, dat is dan alles bij elkaar ongeveer 240 km totaal moeten wij vandaag ongeveer 300 km rijden. Voordat we konden vertrekken hebben we eerst vuil water afgetapt en vers water ingenomen bij de camper. Uiteindelijk zijn wij om 09.00 uur vertrokken. We beginnen toch steeds meer te wennen aan de camper. Het heeft ook wel voordelen, zeker als je reist op de manier zoals wij nu doen. Zo langzamerhand krijgt alles zijn plaats en kun je de dingen makkelijker vinden. Je hebt een mooie hoge instap en je zit rechtop. Moet je onderweg naar de wc, je stopt loopt naar achteren en doe je pee. Uitsluitend dat. Je hoeft zelfs de auto niet uit. Een ander voordeel, als je op de camping komt, plaats je de camper stroom erop en je woont. Geen pootjes opdraaien o.i.d. Een nadeel blijft dat je bij elke boodschap dat ding bij je hebt. En, je hebt geen gesloten cabine waardoor de combinatie nogal lawaaierig is.

Na een half uur rijden werden wij staande gehouden door de politie. Het was een algehele technische keuring. Het viel hem meteen op dat ons linker voorlicht niet deed, ik heel verbaasd kijken. Hij stelde mij meteen gerust, wij moesten ons in verbinding stellen met Apollo (de verhuurder van onze camper). Hij controleerde de belasting op deze camper en die was verlopen. Op de achteras zit een telwerk die op de e.o.a. manier de afstand bijhoudt en daar moet belasting over worden betaald. Daarvoor zit een formulier op de voorruit. Op het telwerk stond een getal van 25800 terwijl het belasting papier aangaf dat er bij 25000 weer belasting betaald moest worden. En dat was nog niet gebeurd. Ook hiervan werd een notitie gemaakt en ons verteld dat wij contact op moesten nemen met Apollo.

Dat hebben wij dus vanavond gedaan. Wij hebben een e-mail opgesteld en verstuurd naar Apollo. Uiteraard cc naar WTC de reisagent uit Nederland. In deze mail hebben we ook verteld over het waterballet in de camper. Ik ben benieuwd.

Na dit oponthoud zijn wij verder gereden naar hot water beach. De weg ernaar toe was prachtig. Wij hebben onszelf regelmatig afgevraagd of wij wel beseffen waar we zijn. We kunnen het ons nog niet voorstellen aan de andere kant van de wereld te zijn. Dat komt ook omdat het leven zich hier Europees afspeelt. Kom je hier in de supermarkt of bij ons, je ziet veel dezelfde producten maar dan van een ander merk. Ook veel niet b.v. Rode kool van Hak, pijpjes Grolsch en Kano’s om maar een paar dingen te noemen. De mensen lijken relaxed en minder gehaast dan bij ons. Zoals eerder gezegd zijn ze vriendelijk en groeten altijd. Dat doen camperrijders onderling trouwens ook. De brandstof is hier redelijk goedkoop. Een liter diesel (benzine weet ik niet) kost gemiddeld NZ$ 1,10 ongeveer € 0,72. Maar daarnaast moeten de Nieuw Zeelanders, maar toeristen ook, per kilometer een bepaald bedrag betalen. Nieuw Zeeland is het land van de schapen terwijl wij hier veel meer koeien zien dan schapen. Ik heb tot nu toe nog geen loopstal gezien. Alle koeien lopen buiten?

We zijn eerst naar een dorpje 20 km voor hot water beach gegaan. Daar hebben we de camper op een parkeerplaats gezet vlak voor het strand. We hebben daar koffie gezet en heerlijk aan het strand de koffie opgedronken. Vervolgens doorgereden naar hot water beach. We stonden eerst op de verkeerde parkeerplaats maar een ouder (nog ouder dan ons) Nieuw Zeelands stel vertelde ons dat we de volgende parkeerplaats moeten hebben. Dat hebben we gedaan. Daar aangekomen hebben we de broekspijpen opgekruld, slippers aan en toen naar het strand om het warme strand aan de lijve te ondervinden. Er waren weinig mensen op het strand, 1 juffrouw lag in een zelf gegraven kuil te zonnen. Dit gedeelte van het strand is wel uniek. Alleen hier komt de warmte van de aarde tot aan de oppervlakte. Ga je een paar honderd meter verder is het niet meer merkbaar. Wij hebben nog wel met de handen een gat gegraven en dan is de warmte duidelijk te voelen. Zelfs de stenen op het strand hebben een temperatuur van ongeveer  35 graden Celsius. Aan het begin van het strand wordt gewaarschuwd als je een gat graaft de temperatuur van het water in dat gat 40 tot 60 graden heet kan worden. Vervolgens hebben we hier onze boterham gesmeerd en aan het strand opgegeten. Wij hadden geen beter weer kunnen treffen dan we nu hebben. Weinig wind, zonnig en ongeveer 23 a 24 graden. Op de terugweg hebben we toch maar even een nieuwe lamp gekocht en vervangen. Wel gedeclareerd bij Apollo? Om 17.15 uur waren we op de camping in Rotorua.

Woensdag 12-10-2016,

De weergoden zijn ons wel goed gezind. Eergisteren toen wij van Bay of Islands naar Waihi Beach reden was het  slecht weer, gisteren bij het hot water beach was het mooi weer, vannacht slecht weer en nu ziet het weer er weer goed uit.

Wij waren net 10 minuten onderweg toen er een opstopping voor ons ontstond, nog in Rotorua. Wij stoppen, bleek er net een ongeluk te zijn gebeurd. Wij waren de vijfde auto in de rij na het ongeluk. Even later een sirene, wij moesten zover mogelijk naar de stoep uitwijken. Kwamen twee brandweerauto’s met loeiende sirene’s die gingen pal voor ons staan, maar sloten ook de weg af. Wij konden niet anders dan omdraaien om een alternatieve route te zoeken. Ik moet zeggen dat is met een passat eenvoudiger dan met deze camper.  Gelukkig pakte de navigatie de draad snel weer op en konden we verder. Wij wilden naar Wai-O-Tapu maar kwamen een ander park tegen “Whakarewarewa Thermal Area”. Op de parkeerplaats van dit park vertelde de parkeerwachter ons dat campers van deze afmeting naar een andere parkeerplaats moeten.  Dat hebben we gedaan maar was wel de eerste tegenvaller. Toen we terug kwamen en kaartjes wilden kopen zagen we dat dit park hoofdzakelijk ging over de maori cultuur o.a. een museum over de Maori cultuur. Op zich is dit natuurlijk wel interessant maar we hebben geen tijd om alle parken te bezoeken. Dit park heeft wel de grootste geiser maar Wai-O-Tapu leek ons toch gevarieerder en dus aantrekkelijker.  Dus zijn we verder gereden naar Wai-O-Tapu.

Voordat we op het park kwamen kom je langs een aantal geothermische verschijnselen, zoals een pruttelend modderbad en een geiser genaamd: Lady Knox. Ik had al gelezen dat deze geiser iedere morgen om 10.00 uur zou spuiten. Dat kan natuurlijk niet, een geiser spuit niet op commando, zo werkt de natuur niet. Wij waren er nu precies om 10 uur en konden het met eigen ogen zien. Het was al aardig druk, een man stond met een microfoon zijn verhaal te doen. Hij vertelde over het ontstaan en de werking van de geiser totdat hij op een gegeven moment een zak pakte en vertelde dat hij een bepaald chemicaliën gebruikt om de geiser te activeren (zie je wel, dat kan ook niet anders). Ondanks dat was het toch wel spectaculair.

Van hier zijn we naar het park zelf gereden. Er was een route uitgezet die je in ongeveer 3,5 uur kon lopen. Je ziet de meest uiteen lopende dingen. Gaten in de aardkorst, kokende en pruttelende poelen, dampende gaten, gekleurde meren, je weet niet wat je ziet. Het was heel bijzonder, vooral als je je bedenkt dat je loopt over een scheur in de aardkorst. Het is eigenlijk een open wond van de aarde. Wel een stinkende wond moet ik zeggen, het stinkt naar rotte eieren en vooral naar zwavel. Soms zijn de dampen zo erg dat je geen hand voor de ogen ziet. Meertjes die groen of champagne kleurig zijn. Er wordt op verschillende plaatsen gewaarschuwd dat de temperatuur van het water in de buurt van de 100  ̊C kan zijn. Belangrijk om op het pad te blijven. Het lijkt wel of de aarde een kokende, pruttelende, spuitende pot soep is. En al die warmte komt uit het binnenste van de aarde. Wij hadden bij dit alles prachtig weer. Ondanks dat het vannacht hard heeft geregend. Hierna hebben we in de camper een boterham gesmeerd en opgegeten. Terwijl wij in de camper zaten heeft het hard geregend. Toen we weg gingen (plusminus 13.00 uur) was het weer droog. Je moet maar geluk hebben. Het valt op dat er wel mensen zijn bij de attracties maar veel minder dan bij ons. Het is hier natuurlijk nog voorseizoen maar toch. Je hoeft niet in de rij te staan voor kaartjes. Dat is wat anders dan bijvoorbeeld bij het Vaticaans museum waar je zeker 1,5 uur kwijt bent.

Na het park bezocht te hebben zijn we terug gegaan naar de camper. Hat was precies op tijd want het begon behoorlijk te regenen. Wij hebben onze boterham opgegeten en de bui verder afgewacht. Daarna zijn wij naar en ander park gegaan. Ongeveer 20 km hiervandaan. Dat was een plaats waar een warmwaterbron was. Het warme water liep via een natuurlijke beek naar een aangelegd zwembad. Dit was tevens het thermale bad. Van verre kon je een sliert van stoom zien dat uit het bos omhoog kwam.

Hierna zijn wij naar “Waimangu Volcanic Valley” geweest. Ook hier zijn een aantal geothermische activiteiten te zien. Het opmerkelijke hieraan is wel dat een aantal van deze activiteiten pas ongeveer 100 jaar geleden zijn ontstaan.

Van hieruit zijn wij door gereden naar Taupo. Daar hebben wij op een camping gestaan. Toen wij de Wifi hadden aangesloten zagen we dat wij bericht terug hadden van Apollo. Uiteraard allerlei verontschuldigingen, maar niets over de belasting. Verder stelden zij voor dat wij aan hen ons reisprogramma zouden bekend maken zodat zij iets konden regelen onderweg m.b.t. de lekkage. De nieuwe lamp linksvoor zouden zij uiteraard op de eindafrekening verrekenen. Wij hebben daarop geantwoord dat wij niet staan te wachten op een oplossing waarbij wij noodgedwongen een dag op de camping moeten staan zodat zij de camper konden repareren. En verder dat wij ervan uitgaan dat wij niet meer aangesproken worden omdat zij de belasting niet hebben betaald. Daar hebben wij nog geen bericht op terug.

Wij wilden vanavond de route voor morgen vast intikken op onze navigatie. De navigatie bleef rekenen maar er kwam geen route. Dat is iets dat wij niet kunnen gebruiken. Na verloop van tijd kwam er een foutmelding dat er te weinig intern geheugen was. Het moest minimaal 400Mb zijn en was nu maar 384 Mb. En dat kwam omdat er teveel ov2 en GPX bestanden opgeslagen waren. Om een lang verhaal kort te maken heb ik het systeem uiteindelijk gereset. Het intern geheugen kwam inderdaad op 412Mb te staan maar het functioneerde nog steeds niet. De volgende morgen werkte het systeem gelukkig weer.

Donderdag 13-10-2016.

Vandaag rijden wij van Taupo naar Whakapapa in het Tongariro National Park (ongeveer 110km). Het was prachtig helder weer. Het was een mooie route. Dus verschillende fotostops onderweg gemaakt. De 3 vulkanen en de Mount Ruapehu waren prachtig te zien.

Toen wij op de camping kwamen kregen we een mooie plaats toebedeeld. Dit is meer een natuurcamping. Toen we de camper hadden staan liepen we even over de camping. Kwamen we bij de wc stond de poetsvrouw het toilet schoon te maken. Gesiene zei tegen haar dat de toiletten er schoon uitzagen en fris rook. Dat vond die vrouw mooi dat haar werk zo werd gewaardeerd. Ze begon enthousiast te vertellen over de omgeving. Ze wenkte dat we mee moesten komen, ze liep het bos in tot aan een rivier, ze zei dit water komt uit de bergen en is zo schoon dat je het direct kunt drinken. Volgens haar scheelde dat 20 jaar van je leven. Ik heb niet gevraagd of die 20 jaar erbij of eraf gingen. Wij vertelden dat, wij vanmiddag, die wandeling naar de waterval wilden doen en dat kon ze ons aanbevelen.

Overigens de campings zien er, tenminste wat wij hebben mee gemaakt, allemaal goed uit. Ook de toiletten en douches zijn er voldoende en schoon. Veel staanplaatsen hebben een water en elektrische aansluiting. Sommige plaatsen hebben ook nog een vuilwaterafvoer. En elke camping is voorzien van een keuken en een BB plaats waar iedereen gebruik van kan maken. Een restaurant of een winkel zie je hier niet op de camping. De prijzen van de campings zijn te vergelijken met die bij ons.

Dus hebben wij vanmiddag de wandeltocht gedaan die wij eigenlijk morgen wilden doen. Een mooie tocht van ongeveer 3 uur lopen naar de Taranaki Waterval en weer terug. Het was mooi helder weer. ’s Avonds en ’s nachts was het koud. We hebben de hele avond de kachel aan gehad. De temperatuur is ’s nachts niet boven de 5 graden geweest. Dat kwam natuurlijk ook omdat het  National Park hoog gelegen is.

Vrijdag 14-10-2016.

We hadden voor vandaag de wandeltocht van gisteren op het programma staan. Een geluk dat wij dat omgezet hebben want het is nu koud en druilig weer. Niet meer dan 12 a 13 graden.

Omdat we het programma is hebben omgezet doen we de tocht naar Wellington in 2 dagen. Dat betekent dat wij vandaag 225 km moeten afleggen naar Foxton Beach aan de Tasmanzee. Het weer werd beter naarmate we verder kwamen. En weer slechter toen we bij Foxton aankwamen. De tocht ging wel weer door prachtige natuur. Het verveelt geen moment. Het valt op dat naarmate je meer naar het zuiden van Noorder eiland gaat er meer schapen dan koeien zijn. Het Noorder eiland is mooi en men zegt dat dat het zuidereiland nog mooier is. Dat is nu nog moeilijk voor te stellen. Wij hebben nu 1800 km gereden en allemaal aan de linkerkant van de weg. Het heeft ons nog geen kilometer verveeld. Morgen rijden we door naar Wellington, en zondag varen we over naar het zuidereiland.

De dagen vliegen voorbij. Je bent zo lang met de voorbereiding bezig dat je het programma bijna uit het hoofd kent. En het is precies zoals we het ons voorgesteld hebben. Je hoort ons niet klagen.

We zullen nog een aantal foto’s en, als het lukt, filmpje sturen.