Gesiene en Henk in Nieuwe Zeeland deel 5

Deel vijf van ons reisverhaal naar Amerika.

Allemaal bedankt voor de leuke en spontane reacties.

Dag 14. Woensdag 26-9-2018.

Om 7.00 uur liep de wekker vanmorgen af, en om 7.30 uur reden wij richting N.P. Arches. 8.15 uur waren wij op de parkeer plaats en hebben ons toen gewassen en zijn gaan ontbijten. Dat is handig van een camper. Deze is helemaal zelfvoorzienend. Over de wc en de douche hebben we het al gehad. Naast de koelkast is er ook een voldoende grote aparte vriezer aan boord. Beide gas gestookt. Verder een geiser voor het verwarmen van water en een afzuigkap. In de camper zit een accu die de camper voor zeker 48 uur van stroom kan voorzien, en misschien wel langer. Deze accu wordt weer opgeladen als je op stroom bent aangesloten of wanneer je rijdt. Ook een airco behoort tot het interieur. Deze airco werkt alleen als je op de camping aangesloten bent op het stroomnet of onderweg maar dan moet je de aggregaat gebruiken. Deze slurpt natuurlijk wel mee van de brandstof uit de tank. Dus een ontbijtje maken op een parkeerplaats is geen probleem. Het weer ziet er weer fantastisch uit. Wel fris vannacht en vanmorgen hebben wij een trui of vest aan.

Arch, het park waar we nu zijn staat bekend om zijn roodachtige zandstenen rotsen. Die, door erosie,  rond geslepen zijn. Daardoor krijg je een hele andere natuur dan bijvoorbeeld in Bryce of Zion. Niet perse mooier maar anders. Er staan ook veel grote rotsblokken alleen in het veld of bovenop elkaar. Het is soms net of mensen ze hebben gestapeld. Ook is Arches bekend om zijn bogen, verschillende bogen hebben verschillende namen gekregen. Wij zijn vandaag naar twee van zulke bogen gelopen.

De eerste “Delicate Arch” hebben we gelopen vanaf de parkeerplaats waar wij stonden. Het was een behoorlijke straffe wandeling van 2,6 kilometer heen en dezelfde weg weer terug. Het hoogteverschil was behoorlijk. Aanvankelijk een zandpad maar al snel liep je op rotsen. Maar iedere keer met een prachtig uitzicht. Uiteindelijk kom je bij een grote boog. Ik schat een meter of 20 hoog en 15 meter breed. Heel bijzonder dat zoiets op een natuurlijke manier ontstaat. Hier hebben we natuurlijk de nodige foto’s gemaakt. Wij hebben ongeveer anderhalf uur nodig gehad om er te komen. De terugweg ging sneller. Wij hadden de eerste 100 meter afgedaald toen wij twee Aziatisch uitziende echtparen tegenkwamen. De vrouwen liepen op blote voeten. Dat lijkt mij niet plezierig op zandstenen rotsen. Maar dat doen ze op de rijstvelden ook net als bij ons de boeren op klompen lopen. Verder hadden zij hoofddeksels op, tegen bescherming van de zon, die meer leken op lampenkappen dan op hoofddeksels. Een eind lager stonden wij geïnteresseerd bij een rotsblok te kijken. Komt er een Amerikaanse man bij ons staan en vertelde over die rots. Die rots bestond voor een groot gedeelte uit Agaat. Dit rotsblok was afkomstig uit een andere rotslaag. En hij liet ook zien waar. En dat klopte, hij had het erover dat dit in de Jura tijdperk was ontstaan miljoenen jaren geleden. Dat was spontaan en een interessant verhaal.

Toen we weer terug waren op de parkeerplaats hebben we uitgerust en een kop koffie gedronken. Toen zijn we doorgereden naar de parkeerplaats van de volgende boog genaamd “Navajo Arch” en deze staat in de z.g. Devils Garden. Daar hebben we eerst geluncht en toen klaar gemaakt voor de tweede wandeling. Hoeveelheid water in de rugzak gecheckt en toen vertrokken. Bij de info gisteren hadden wij de indruk gekregen dat dit maar een makkie was vergeleken met vanmorgen, maar niks minder waar. Het was minder hoogteverschil dat is waar maar het was een behoorlijke tocht maar ook de moeite waard. Dit was een boog met een lengte van een voetbalveld, zeg maar 120 meter. Aanvankelijk zag je hem bijna niet omdat achter de boog geen lucht zat. Maar dat werd anders toen je er dichter bij kwam. Van deze boog is spontaan in de jaren 80 een stuk afgevallen. Vroeg of laat zal de hele boog verdwijnen.

Tegen 16.00 uur kwamen wij moe maar voldaan terug op de camping. Klaar voor onze evaluatie bij een kop koffie en veel later ook een biertje en een wijntje. We zijn het er wel over eens dit hadden wij weer niet willen missen. De tijd is goed besteedt.

De camping waar wij op staan is geen camping in het park maar een camping in Moab. Dus een stuk luxer dan in een park ook een stuk duurder maar  met goede wifi. Daarom heb ik vanavond deel 4 van mijn verhaal gepost. Vanavond heb ik ook hier op de camping gebruik gemaakt van de douchen. Die zien er prima schoon en verzorgd uit. En voldoende groot, je kunt er rustig een stuk zeep laten vallen en ook eenvoudig weer oppakken.

Morgen gaan we door naar Monument Valley. Dat is zeg maar het gebied waar veel cowboy en indianen films zijn opgenomen. En daarna gaan we naar Page. In Page doen we de Antelope canyon en de Horseshoe canyon. En daarna nog de Grand Canyon. En dan nog Wale Watching en San Francisco. Dus nog voldoende plannen de komende dagen.

Dag 15. Donderdag 27-9-2018.

We zijn vanmorgen begonnen met het vuile water te vervangen voor schoon water.

Daarna begonnen aan de reis naar Monument Valley (252km.) Maar eerst na Moab boodschappen doen, benzine en gas tanken. Het gas tanken doen wij nu voor het eerst. Dit gas wordt gebruikt voor de warmwater voorziening en voor de koel- en vrieskast. Dus kun je niet het risico lopen zonder te komen zitten.

We reden om 10 uur weg uit Moab, hebben onderweg koffie gedronken. De omgeving onderweg was vooral ’s morgens niet erg bijzonder. Dat werd ’s middags anders. Toen kreeg je meer de natuur van Monument Valley. Dat wil zeggen roodachtig gekleurde rotsen vergelijkbaar met Arches maar nu is het niet aaneengesloten rijen rotsen maar op kale vlakten zie je een of meerde rotsen bij elkaar. Dat maakt een typisch omgeving mogelijk. Het is woestijn, maar dat was Arches ook. Maar daar was meer begroeiing dan hier. Dan zie je, op je navigatie, dat de afstand naar de camping nog 15 kilometer is dan kun je je haast niet voorstellen dat er een camping is in deze woestenij. Toen we vlak bij de camping kwamen bleek de camping te liggen in een soort van nederzetting waar meer activiteiten waren. Er was o.a. een klein vliegveldje maar een benzinestation. Er waren zelfs 2 campings. De eerste stond echt middenin de woestijn zonder begroeiing en de camping (Goulding’s Campground) die wij hadden geboekt had wat meer moeite gedaan om begroeiing mogelijk te maken. Er stonden zelfs boompjes. Waar bij elke boom/struik een aparte sproeier stond en om de boom een aarden walletje was aangebracht om te voorkomen dat het water wegloopt voordat het zijn werk heeft gedaan. Op onze plek op de camping hadden wij ook elektriciteit en stromend water. Je begrijpt niet waar zij het water vandaan halen. De camping is verder prima, goede sanitaire voorzieningen en voldoende ruime plaatsen. Monument Valley is van oorsprong Indiaans gebied en alle economische activiteiten worden nu ook nog door de indianen gedaan. Althans, zo heb ik gelezen. Dus ook de camping. We werden ingeschreven door mama Squad. We hadden al geoefend in kuchen maar ze blijken toch gewoon Engels te praten. De temperatuur is momenteel zo’n 30⁰C die kan ’s nachts makkelijk zakken naar 5⁰C. Dat komt omdat wij nog steeds zitten op een hoogte van 1650 meter.

Ik zie dat de foto’s en de filmpjes die ik mee stuur met het verhaal niet allemaal bij het verhaal komen. Kijk je op de site bij het tabblad foto’s of films dan staan ze daar wel op.

Morgen gaan we door naar Page (200km) en ’s middags lopen wij naar de Horseshoe Bend. Dat is hoefijzer vormige kronkel in de Colorado rivier.

Dag 16. Vrijdag 27-9-2018.

Afgelopen nacht was het beduidend minder koud dan de afgelopen nachten. De temperatuur is vannacht zeker niet onder de 10⁰C geweest. Wij hebben de hele vakantie nog geen druppel regen gehad. Overdag hebben we constant prachtig onbewolkt/licht bewolkt weer gehad. Wij hebben alleen in Death Valley en Las Vegas ‘s nachts onder een laken gelegen verder alle nachten onder in ieder geval 1 slaapzak en soms onder 2 slaapzakken. Dat betekent wel dat wij ook bijna geen enkele avond buiten hebben kunnen zitten. Al met al hadden wij ons geen beter weer kunnen wensen. Tot nu toe hebben we alles kunnen doen wat we wilden doen. Je hoort ons niet klagen.

Vanmorgen 8.30 uur vertrokken richting Page (200km). Page is een niet zo’n grote plaats gelegen aan Lake Powell. De natuur was weer wisselend, wij vertrokken uit Monument Valley waar de kleur overwegend rood was met grote vlakten met hier en daar een rotspartij. Dat veranderde in een steppe achtig landschap met in aaneengesloten rotspartijen die crème achtig van kleur waren. In Monument Valley was de begroeiing uitsluitend lage bosjes met nauwelijks kleur. Nu veranderde dat in meer groene begroeiing die ook wat hoger waren. De natuur verveeld geen moment. Dichter bij Page veranderde dat weer in een prairie achtig landschap. Morgen gaan we de Antelope Canyon doen. Die hebben we al besproken. Je kunt de upper- of de lower Canyon doen. Wij doen de upper Canyon. Onderweg, vlak voor page, zagen we een bordje waar op stond dat daar het vertrekpunt was van de upper Canyon. Dus wij daar stoppen om te informeren hoe laat wij daar moeten zijn e.d. Dat meisje bekeek de papieren en zei dit is van een andere maatschappij. En het vertrekpunt van die maatschappij zat 2 mijlen verderop. Dus wij daarheen en inderdaad daar stond een bord met daarop “tours4fun” inderdaad het bedrijf waar wij een voucher van hebben. Daar gevraagd hadden we nog eerst een verkeerde maar toen hadden wij de goede, dachten we. Hij was wel van tours4fun maar wij waren niet zijn klanten. Dan moeten we een andere man hebben. Hij kwam nog wel maar hij wist niet wanneer. Wij zijn maar naar de camping gegaan en daar bij de receptie gevraagd. Zij gaf ons weer een heel ander adres op. Maar goed dat wij dit vandaag regelen als wij dat morgen hadden moeten doen dan hadden wij daar geen tijd voor gehad. Dus wij naar dat bedrijf toe. Dit was midden in Page. Het meisje dat ons hielp kwam er niet uit, toen een man. Die heeft, denk ik, wel 5 minuten daar op die e-ticket gekeken toen zetten hij op het papier dat wij daar morgenvroeg om 9.00 uur op deze plek moeten zijn. Wij hopen dat dit goed gaat.

Lake Powell is een stuwmeer dat is ontstaan door de aanlag van de Glen Canyon Dam. De Colorado rivier stroomt daar doorheen. Vanmiddag gaan we naar de Horseshoe Canyon. Die naam is ontstaan omdat de Colorado rivier daar het land honderden meters diep uitgesleten heeft in een hoefijzervormige kronkel. Daar was een parkeerplaats bij waar wij de auto konden parkeren. Vanaf de parkeerplaats was het nog een half uur lopen. Maar wel een pittige wandeling. Enerzijds omdat je moest lopen door mul strandzand en anderzijds omdat je de heuvel op moest lopen. Er stond een bord met een waarschuwing dat je voldoende water mee moest nemen. En dat alles bij een temperatuur van minstens 35 ⁰C en misschien wel meer. Maar het is niet benauwd zoals het vaak bij ons is. Het is een droge warmte. Toen je aankwam was het uitzicht schitterend. Onvoorstelbaar mooi natuurverschijnsel. Uiteraard hebben we daar de nodige foto’s en films gemaakt. Het valt op dat het merendeel van de mensen die je daar ziet van Aziatische afkomst zijn. Zij zijn ook het drukst met het maken van foto’s. Volgens mij realiseren zij zich niet waar zij zijn. Dat komt pas, denk ik, als ze thuis zijn. Ze halen de gevaarlijkste capriolen uit om maar de mooiste (gewaagdste) foto’s te maken. Dicht aan de rand zitten allerlei poses aannemen e.d.

Uiteindelijk waren wij 15.30 uur terug op de camping. Dat lijkt vroeg maar dat komt hoofdzakelijk omdat wij vandaag weer door een tijdzone zijn gereden. Dus konden we vanmiddag, toen we aankwamen op de camping, de klok een uur terug zetten. Dat scheelt een uur. Daarna het gebruikelijke evalueren. Wij waren het eens dit hadden we niet willen missen. Vanavond hebben we tot 22.00 uur buiten kunnen zitten. Terwijl het ook hier afkoelt maar we zitten nog steeds op een hoogte van ongeveer 1300 meter.

Morgen gaan we naar de “Antelope Canyon”. We zijn benieuwd.

Dag 17. Zaterdag 28-9-2018.

Wij moesten vanmorgen om 09.00 uur bij het ontmoetingspunt van tours4fun zijn. Dat waren wij ruim op tijd. Wij kregen alle vier een blauwe instapkaart. Wij hadden de camper bij de hand dus zijn we maar koffie gaan zetten.

Op tijd waren bij het ontmoetingspunt. Het was al druk, we zagen mensen met oranje kaarten, of gele, of rode of zoals wij met blauwe. Er stonden een aantal jeeps waar achterop zitplaatsen waren gecreëerd. Ook deze activiteiten worden gerund door indianen. Op een gegeven moment komt een indiaanse man naar buiten en zegt dat alle mensen met een rode kaart mee moesten komen. Wij even mee tellen, het waren er veertien. Wij waren benieuwd hoe die allemaal achter in de jeep konden. Maar inderdaad het lukte. Wij even rekenen 14x53,-=742 dollar. De ene na de andere jeep vertrok en kwam een uur en drie kwartier later weer terug. Ik denk dat opperhoofd “blackfoot” toentertijd goed heeft onderhandeld met de Yanks. Wij reden eerst door de stad met een behoorlijke snelheid. Je zit achterin de jeep met twee personen samen in een stel autogordels. Vlak voor we Page uit reden telden wij op een gegeven moment tien kerken op een afstand van misschien 300 meter. Allerlei geloven b.v. baptisten, katholiek enz. Buiten Page reed de jeep de woestijn in. Dat duurde een behoorlijke tijd. Wij waren niet bang om te verdwalen want een Jeep laat altijd een spoor achter en een Indiaan is goed in spoorzoeken. Na een half uur rijden kwamen we bij de canyon aan.

Maar het was overweldigend. Antelope Canyon is een berg die heel grillig is gespleten, zo lijkt het. Maar in werkelijkheid is die spleet uit de berg gesleten door weer, wind en water. In zo’n grillige vorm waardoor de ene keer de doorgang ruim is maar even verder weer heel smal. De zon schijnt door die spleet op de wand waardoor die allerlei kleuren en vormen heeft. Dat is schitterend om te zien. Je loopt met dezelfde groep door de berg waarmee je ook met de jeep bent gekomen en de chauffeur is de gids. Zij gaf ook aan hoe je het beste foto’s kunt maken van bepaalde gedeelten van de spleet en daarbij optimaal gebruik kunt maken van het licht. Na drie kwartier kom je aan de andere kant van de berg weer uit de canyon. Daar nog een paar foto’s gemaakt omdat je daar kunt zien hoe de berg is gespleten. Daarna dezelfde weg weer terug. En met de jeep terug naar het vertrekpunt. Het was de moeite meer dan waard.

Wij hadden al wel gezien dat hier in de buurt ook een dam was “de Glenn Canyon Dam”. Maar daarover stond in het blad “wat te zien in Page” niets vermeld. Maar we zijn er wel naar toe gereden. Er was een goede parkeerplaats bij en een info-centrum. Daar zijn wij eerst geweest. Daar een film gekeken, erg interessant. De eerste ideeën van deze dam zijn al in de tweede wereldoorlog ontstaan. In 1956 zijn de eerste ideeën geopperd en in 1966 was de dam klaar. Page, het plaatsje (9000 inw.) waar wij nu zijn is door die dam ontstaan. De eerste inwoners van Page waren mensen die aan de dam werkten. We hebben geïnformeerd of het mogelijk was een excursie te krijgen in de dam. Normaal gesproken was dat wel mogelijk maar nu niet omdat de lift in de dam kapot was. We konden wel een excursie krijgen waarbij wij over de dam liepen. Dat hebben we niet gedaan omdat dat niets toevoegt aan datgene wat wij al doen. Hierna zijn we naar de Mac geweest een ijsje eten en daarna op de camping koffie gedronken. Morgen gaan we door naar de Grand Canyon. En maandag hebben wij een helikoptervlucht geboekt. De weersverwachting de komende dagen worden minder. Hopelijk dat alles gewoon door kan gaan. Maar dat horen jullie volgende week.

Ik zou eigenlijk nu al dit verhaal willen posten op het internet maar dat is helaas niet mogelijk. Want wij hebben op deze camping wel wifi maar zonder internet. Wij kunnen whats appen maar geen e-mails ontvangen of versturen. Ook whats app beeldverbinding is niet mogelijk. Dan ben je in het land waar het allemaal is bedacht en ontwikkeld en zou je verwachten dat het hier allemaal is geregeld. Dat valt wel tegen en dit is niet de eerste camping waar het zo mager is geregeld.

De foto's en video's volgen later