Gesiene en Henk in Amerika

Reisverhaal Amerika.                                                                            13-9-2018.

Hier dan het eerste deel van ons reisverhaal. Ik probeer het in dezelfde schrijfstijl te doen dan het verhaal uit Nieuw Zeeland. Trouwens wie er belangstelling heeft voor dat reisverhaal  het staat nog steeds op internet. Als je intikt Gesiene en Henk Huuskes in Nieuwe Zeeland krijg je het verhaal op het scherm.

Dag 1. Donderdag 13-9-2018.

Vanmorgen om 5.00 uur belde Rudie en Marianne bij ons aan klaar om te vertrekken naar Amerika. 5.15 uur kwam Rick ons ophalen. De weg naar Schiphol ging voortreffelijk en wij waren dan ook om 07.15 op Schiphol. Ruim op tijd toch. Wij konden direct de bagage afleveren en toen door naar de security.  Het verliep allemaal vlot. Voordat wij het wisten stonden wij aan de andere kant van de douane. De controle was wel preciezer dan wij gewend waren ook de handbagage moesten wij openmaken om te kijken of wij verboden dingen mee hadden genomen. Natuurlijk niet, zo zijn wij niet. Manon en Martijn belde nog even of het eerste gedeelte van de reis goed was verlopen.

Om 10.00 uur vertrok het toestel (A310) naar Frankfurt. Vervolgens om 14.00 uur door naar San Francisco. En om 16.00 uur (tijd San Francisco) waren wij over, dat is 11 uur non stop vliegen naar Amerika met een Boeiing 777. Dat is een hele ruk, maar je moet er iets voor over hebben. Toen wachten op de shuttle. Bleek achteraf je moet bellen naar het hotel. Nadat Gesien had gebeld weer wachten. Een andere chauffeur had ons verteld dat die shuttle bussen witte smalle bussen waren met op de bussen de namen van de hotels waar zij voor reden. Geen enkele bus die daar aan voldeed. Tot op een gegeven moment een zwarte bus weer wegreed, en daar stond de naam “red roof inn hotel” op. Dus weer bellen en na een half uur werden we eindelijk opgehaald en naar het hotel gebracht. Ondertussen natuurlijk om ons heen kijken of wij Trump zagen. Trump is de nieuwe opperhoofd van de Amerikanen. Wij hebben hem niet gezien. Dat zou je niet zeggen in Nederland is hij constant op de televisie maar hier zie je hem niet. Toen naar het hotel. Dat was ongeveer 20 minuten rijden vanaf het vliegveld. Vervolgens Ingecheckt. De kamers zien er goed en verzorgd uit. Meteen maar even nagevraagd hoe wij vrijdag het beste naar Cruise Amerika konden reizen. Vanavond vroeg naar bed, wij hadden wel wat slaap in te halen.

Dag 2. Vrijdag 14-9-18

Het nadeel van reizen met een groot tijdsverschil is de jetlag die je ervan krijgt. Dat was afgelopen nacht ook zo. 10 uur naar bed, 11.15 uur weer wakker. Om 02.00 uur werd ik wakker van kramp in mijn kuit. Als ik kramp heb moet ik zo snel mogelijk in de benen en dan de spieren belasten dan zakt de pijn. ik kon nu niet zo snel uit bed komen omdat de dekens zo strak waren ingestopt. Dus schoot ik op de kop uit bed waarbij ik nog een schaafwond opliep en natuurlijk Gesiene wakker. Kort gezegd waren wij om 6.30 uit bed en om zeven uur hadden wij de boterham op.

Wij hebben de receptie gevraagd een taxi voor ons te regelen waar wij met ons vieren in konden inclusief onze bagage. Die was om 10.30 uur bij het hotel. Vervolgens naar Cruise Amerika voor het ophalen van de camper. Wij waren daar 11.15 uur. Binnen op het planbord stond de naam ten Vergert en Huuskes ingepland voor 12.00 uur. Precies zoals wij dat met hen hadden afgesproken. Gesiene ging naar de wc. Toen ze terugkwam zei ze, ik heb gevraagd en wij kunnen eerder geholpen worden. Dat scheelde, uiteindelijk zijn wij daar om 12.30 vertrokken i.p.v. 15.00 uur waar wij eerst bang voor waren.

De tanks van beide campers was niet vol dus eerst tanken. We keken op de navigatie en zochten de dichtstbijzijnde tankstation uit. Daarna zouden wij naar de Wallmart gaan. Wij op pad. Waren we net van het terrein van Cruise Amerika af zegt Gesiene Rudie komt nog niet. Even later ja daar komen ze. Staan wij de stoplichten en Rudie stond achter ons, althans dat dachten we, Komen we bij de pomp geen Rudie. Ik heb getankt, eerst uitzoeken hoe dat werkt. Wij hebben besloten om naar de wallmart te gaan en daar te wachten. Maar goed dat we de telefoon nog hadden, na gebeld te hebben bleek Rudie en Marianne bij een andere Walmart te staan dan wij.  We hadden alles goed voorbereid maar hier hadden we meer aandacht aan moeten besteden. Om een lang verhaal kort te maken Rudie en ik zijn nog terug geweest naar Cruise Amerika omdat Rudie een lichte schade had opgelopen aan de camper.  Rudie wilde de camper onder een boom parkeren maar schatte de hoogte van de camper verkeerd in. We hebben de boodschappen gehaald en Marianne en ik bij AT&T een nieuw sim kaartje voor de telefoon hadden gekocht. Uiteindelijk reden we om 16.30 uur weg uit Fremont. Wij moesten 185 kilometer rijden naar de camping in Delhi. Dat moest geen problemen geven om voor het donker op de camping te komen. De werkelijkheid was helaas anders het was erg druk onderweg en veel files. Zodoende kwamen wij pas om 20.30 uur op de camping aan. Het laatste stuk moesten wij in het donker rijden en dat in een onbekend land in een onbekende auto is niet aan te bevelen. Temeer omdat ik nog dacht dat Rudie zonder navigatie reed en dus mij niet uit het oog mocht verliezen. Maar dat probleem bleek onderweg opgelost te zijn. Toen we op de camping aankwamen was alles prima geregeld. Er hingen twee briefjes met onze namen erop en de plaatsen waar wij moesten staan. Een man hielp ons en ging ons voor naar de plaatsen. Hij praatte net zo slecht Engels als ik, maar bij hem kwam dat omdat hij waarschijnlijk al een verjaardagfeestje had gehad. Hij vertelde ons dat het toiletgebouw om 22.00 uur werd gesloten maar hoe laat die weer open ging heb ik niet mee gekregen. Wij hadden elektriciteit op de plaats tenminste dat dachten we. Ik heb ’s avonds de lap top gebruikt. De volgende dag ook en toen was de batterij bijna leeg. Hoe kan dat nou? Ik had de batterij gisteren toch opgeladen.

Dag 3. Zaterdag 15-9-2018.

Vannacht redelijk geslapen, maar toch nog last van de jetlag. 5.00 uur wakker. 7.00 uur opgestaan en ontbeten. Nu bij daglicht konden wij pas zien op welke mooie plek wij stonden. Dicht aan een riviertje “Merced River”. Prachtige omgeving, jammer dat wij gisteravond te laat waren om dat allemaal te zien.

Vanmorgen wilden wij ons douchen maar het toiletgebouw was nog niet open En dan ben je aangewezen op de camper. De doucheruimte in de camper ziet er prima uit maar is niet al te groot. Je moet je een nieuwe techniek aanleren om je in zo’n kleine ruimte te wassen en af te drogen. De campers zien er verder prima uit. Beide hebben nog geen 50.000km gelopen. Deze campers maken minder lawaai dan de camper die we in nieuw zeeland hebben gehad. Ook het interieur ziet er veel beter uit dit is meer een FEND camper. Hoewel zijwindgevoelig blijft vanwege de hoogte.

Vandaag moesten wij eerst een boodschap doen, Chemische blokje halen voor het toilet, en daarna tanken. Al met al was het 12.15 uur toen wij vertrokken naar Mariprosa Grove in het Yosemite N.P. De natuur veranderd dan wel, was het aan de kant van Delhi vlak en kaal dichter bij Yosemite N.P. werd het veel gevarieerder. Het was 14.30 uur toen wij bij Mariprosa aankwamen. Vandaar hebben wij een wandeling gemaakt langs de Sequoia bomen. Dit zijn bomen die wel een ouderdom kunnen bereiken van èèn à twee duizend jaar. Zulke bomen zijn indrukwekkend om te zien.

Na de wandeling zijn we met de shuttle bus terug gegaan naar de parkeerplaats. Van hieruit was het nog 66 km naar onze camping maar daar doen we wel 1 ½ uur over. Het is nu 17.00 uur. Dat betekent dat wij om 18.30 uur op de camping zullen zijn. Dat is niets te vroeg want om half acht is het pikdonker. Prachtige natuur onderweg. Wij zijn gestopt bij “tunnel view” ik had hierover al gelezen dat dat een prachtig uitzichtpunt is. Uiteraard hebben we hier de nodige foto’s gemaakt. Ik zal proberen er een paar bij dit verhaal mee te sturen. Verder kwamen we het gebied tegen dat in juni j.l. nog in brand had gestaan, dat is wel een triest gezicht. Toen was het nog onzeker of het wel mogelijk was nu deze route te volgen, gelukkig kon dat wel. Zulke mooie natuur verloren. De wegen door Yosemite zijn mooi maar bochtig en diepe afgronden en geen vangrail te zien.

Om 18.30 uur waren wij op de camping. Dat wij op het woongebied van de beren kwamen werd ons aan het begin van de camping duidelijk gemaakt. Daar stond een groot bord waarop stond dat wij berengebied betraden op de opschrift stond o.a. “killingbears”. Dan ga je wel nadenken. Op de camping heeft elke plaats een “berenlocker”. Dat is een stalen kist waarin je al je voedsel kunt bewaren voor de nacht. Dit is absoluut nodig om de beren van de camping weg te houden. Deze kist kun je zo afsluiten dat een beer die niet kan openen maar jezelf wel. Ik ben vroeger bij de padvinderij geweest en daar heb ik nu voordeel van. Bij de padvinderij leer je o.a. geen angst te hebben in moeilijke omstandigheden. Nou dit was zo’n omstandigheid. Vooral wordt je geleerd om je op tijd terug te trekken. Dat betekent vannacht slapen met de gymschoenen aan.

Wij hadden deze camping besproken en dat was maar goed ook want de camping was vol. Dat stond bij de ingang van de camping. Daar stond ook bij als je niet besproken had dat je geen kans had op plaats op deze camping. Er was geen receptie en ook niemand die je ontving en naar de plaats begeleide, althans niet op het moment dat wij op de camping kwamen (19.00 uur). Wij hadden op onze bevestiging plaatsnummer 306 staan en Rudi en Marianne 308. Daar hebben we de camper neer gezet. Althans zo goed en kwaad als het gaat. Je staat in het bos de plaatsen zijn niet geëgaliseerd waardoor de camper lang niet waterpas stond. Terwijl de camping in het bos gesitueerd is waardoor het lijkt dat de camping nog niet voor 10% is gevuld. Wat zijn we blij dat we de campings hebben besproken. Deze camping was vol toen we aankwamen. Ik weet niet wat we hadden  moeten doen als we niet hadden besproken. Hier in de buurt zijn nog wel èèn à twee andere camping maar die zullen ook wel (bijna) vol zijn. Bovendien over een half uur is het donker en dan wil je ook niet meer rijden in dit berengebied.

Dag 4. Zondag 16-9-2018.

Vanmorgen zijn wij om 7.00 uur opgestaan. Het was vannacht koud, ik denk nauwelijks boven nul. Dat komt ook omdat we hier op ongeveer 2000 meter hoogte zitten. Overdag is het prachtig zonnig en aangenaam weer. Ongeveer 20 graden celcius.

Vandaag gaan we naar Glacier point (2200 meter hoog). Het is hemelsbreed maar 20 kilometer en over de weg 60 kilometer. Maar je rijdt er 1 1/2 uur over. De weg ernaar toe is bochtig maar met prachtige uitzichten. De weg is prachtig maar geen enkele vangrail gezien  terwijl er diepe afgronden zijn. Verschillende keren onderweg gestopt om een plaatje te schieten. Het is net een scheurkalender, het ene plaatje is nog mooier dan het andere. Je gaat via een weg naar het Glacier point en je moet via dezelfde weg weer terug nemen. Op het hoogste punt kun je een wandeling maken. Dat was de moeite waard, Mooie massieve rotsformaties met mooie vormen. Met een prachtig vallei, een gletsjer heeft deze vallei  uitgesleten. Veel rotsformaties hebben eigen namen zoals El Capitan en half Dome.

Op de terugweg vanaf Clacier point kun je onderweg verschillende wandelingen maken. Wij hebben gekozen voor een wandeling naar “Taft Point”. Deze wandeling is 3.5 kilometer lang. Deze is goed te lopen behalve het laatste stuk. De heenweg is een afdaling over rotsen maar de terugweg moet je er tegenop. Dat was nogal een klim. De uitzichtpunten zijn mooi en gevarieerd maar het blijft wel uitkijken. Je hebt enorme afgronden van ik denk wel 1000 meter diep, en niets is afgeschermd. Boven aangekomen kom je op een richel waar je over een dal uitkijkt. Ook hier is er niets afgeschermd. Een groepje jeugdigen, ik denk een jaar of 16, zaten op de rand van de richel onbeschermd en gingen ook nog een selfie maken. Levensgevaarlijk. Ik mag er niet om daar met kinderen te lopen, zelfs met volwassenen is het gevaarlijk. Het Yosemite park staat bekend om zijn mooie natuur en mooie uitzichten maar ook om zijn massieve granieten rotsformaties.

Hierna zijn wij terug gereden naar de camping daar waren wij om16.45uur. Mooi op tijd om de dag te evalueren. Hierover waren wij het wel eens, dit hadden wij niet willen missen. Op de camping is het alweer fris. Ik denk wel de laatste avond dat het zo fris is. Morgen gaan wij door, via de Tiogapas die ook mooi moet zijn, naar Mono Lake. Dit is een zoutmeer met zoutpilaren. Dat willen we zien. Daarna Death Valley en dan Las Vegas. Daar zullen we denk ik geen koude voeten krijgen. Daar gaan we het berengebied omruilen voor slangengebied, het blijft spannend.